Delen
Verslag

2018 - Zuid-Frankrijk

Paasvakantie in de Provence & de Maritieme Alpen


2018 - Zuid-Frankrijk

Al enkele maanden was de eerste week van de paasvakantie geblokkeerd voor een trip met de mobilhome. De bestemming van dat paasverlof zouden we laten afhangen van de weersvoorspellingen tot enkele dagen voor ons vertrek. We hadden welk enkele ideeën in het hoofd met wat ruw geroffelde plannen. Het ging als mogelijke bestemmingen o.a. om The Lake District (met de overzet van Zeebrugge naar Hull om de reistijd zo efficiënt mogelijk te benutten), Bretagne (waar we de draad terug zouden oppikken waar we in 2015 geëindigd waren) of de Provence (startende aan de gorge van de Verdon).

De Meteovista weerapp helpt ons om in het weekend vóór de start van de paasvakantie de knoop door te hakken. We opteren voor de Provence waar, i.t.t. de andere mogelijke bestemmingen, het niet elke dag (wat) zal regenen. Voor 1 week verlof, is de rijtijd en -afstand naar de Provence wel een minpunt, maar liever enkele uren extra rijden voor meer garantie op zon. Na een grijze en natte winter zijn we daar echt wel naar op zoek.

Net als vorig jaar blijven Jonas en Lisa thuis. Er ligt een planning (met bijbehorende ingrediëntenvoorraad) voor een dagelijkse maaltijd, maar de kans is groot dat ze af en toe (door oma & opa, vake, …) in de watten zullen worden gelegd en ze niet zelf zullen moeten koken. Dus dat komt – zoals steeds – wel in orde.

 
01.05.2018


30.03.2018 – Heenreis

Omdat het met de mobilhome best wel ver is om in één dag tot aan de Verdon te rijden, vertrekken we reeds op vrijdagavond na school. We eten nog thuis en kunnen rond 18 u. aan de trip beginnen. Onderweg hebben we bijzonder veel regen, waardoor het niet echt goed vlot. Het is bijna 23 u. wanneer we 380 km later op “Aire de Toul” een plek zoeken om te overnachten. Niet veel later liggen we in bed.

 
01.05.2018


31.03.2018 – Vervolg heenreis

We hebben goed geslapen (ook al hoorden we af en toe een vertrekkende vrachtwagen, van het geluid van de snelweg was niks te horen) … misschien hebben we wel te goed geslapen, want het was de bedoeling vroeg te vertrekken en het gaat al richting 8 u. wanneer we wakker worden. We ontbijten en iets na 8 u. zijn we al ‘on the road’ … net als de rest van alle Belgen precies, want de ene na de andere wagen met een Belgische nummerplaat rijdt ons voorbij. Het is best druk op de baan, maar als we alle Belgische wagens zouden wegdenken, zouden we moederziel alleen rijden. Vermoedelijk zijn het voor het overgrote deel mensen die nog van de laatste mogelijkheid voor een skivakantie willen genieten. De paasvakantie valt dit jaar uitzonderlijk vroeg en de combinatie daarvan met de berichtgeving van nog stevige sneeuwval in de Alpen, heeft wellicht nog tot een laatste sneeuwvakantie doen besluiten. De skilatten op het dak van vele wagens, tot zelfs de aangebonden sleeën, doen vermoeden dat eens we Lyon en Grenoble voorbij zullen zijn, we nog weinig Belgische nummerplaten zullen zien … en zo blijkt ook. Wanneer we rond 18.30 u. in Moustier-Sainte-Marie (kortbij de monding van de Verdon) aankomen, hebben we al geruime tijd geen Belgische wagen meer gezien. Ook geen Belgen op de camperplaats in Moustier-Sainte-Marie zelf, ook al staat die op deze tijd van het jaar toch al behoorlijk vol (maar met quasi enkel Fransen).

Een bezoek aan het dorp zit er niet meer in. Daarvoor zijn we te moe van de reis. Na het avondeten gaan we nog eens door de plannen voor de komende dagen en bekijken ook de lokale weersverwachtingen. De eerstvolgende 2 dagen beloven zonnig te worden. Daarna grijzer met mogelijk regen. We zien wel. Pluk de dag vanaf nu.

Rond 20 u. liggen we al in bed op de muisstille camperplaats, moe maar blij dat we hier zijn. We hebben tijdens de rit tussen Grenoble en de Provence immers nog een stresserend momentje gehad. I.p.v. de snelweg te blijven volgen naar Orange en Axe-en-Provence, zijn we langs Grenoble en de A51 gereden. Zondermeer een mooie weg met rechts de Vercors en aan de andere kant van het dal les Écrins, maar het vervelende was de sneeuw. De weg lag droog maar naarmate we stegen werden de pakken sneeuw langs de kant van de weg steeds dikker en toen het bij 3°C plots begon te sneeuwen en we nog niet op ons hoogste punt zaten, zat de schrik er wel wat in. Met zomerbanden en een gevaarte van 3,5 ton zou ik me niet willen inbeelden dat we in een bergaf met sneeuw op de baan moeten afremmen. Gelukkig is er op geen enkel moment enige sneeuw op de weg blijven liggen, maar het heeft ons wel verrast onderweg nog zo’n wit landschap aan te treffen.

 
01.05.2018


01.04.2018 – Moustiers-Sainte-Marie – Le Castillon par les Baumes

01.04.2018 – Moustiers-Sainte-Marie – Chapel de Notre-Dame de Beauvoir

We hebben geweldig goed geslapen op de camperplaats in Moustier-Sainte-Marie. Vermoedelijk zit de lange rit van gisteren er voor iets tussen. De grijze wolken van gisteren hebben plaats gemaakt voor een straalblauwe lucht (zo hebben we het graag :-)). Het is wel fris (5°C), maar doorheen de dag wordt het gaandeweg wel warmer en insmeren tegen de zon is echt wel nodig. Maar wanneer een stevige wind opsteekt, is die wel snijdend koud. Gewapend met fleece met kap en regenjas/ windstoppers, houden we het goed warm.

De tocht van vandaag vertrekt vanuit Moustiers-Sainte-Marie. Een prachtig authentiek gebleven dorp dat zich heeft genesteld onder schitterende bergflanken. Echt fotogeniek (al stellen we het nemen van foto’s bij de start even uit omdat de lichtinval verkeerd zit en alles nog heel donker is). Al snel hebben we tijdens de wandeling zicht op het Lac de Sainte-Croix, waar de Verdon in uitmondt. Het hoogste punt van vandaag is “Le Castillon” waar je een magnifiek 360°-zicht op de omgeving hebt. Niet enkel op het Lac, maar aan de andere kant zijn (in de verte) besneeuwde Alpentoppen (vermoedelijk van de Mercantour) te zien. De wind heeft op deze top vrij spel en het is er ijskoud. Maar als we een plekje vinden waar we uit de wind kunnen zitten, is het er toch voldoende aangenaam om de picknick te eten, al blijven we goed ingeduffeld.

Wanneer we terug afdalen, neemt de wind af en wordt het snel aangenaam warm. We drinken nog een koffie in Moustier-Sainte-Marie (en wil m’n daar toevallig ook een wafel met slagroom bij serveren :-)) en zijn rond 14u30 terug aan de mobilhome. Wat mij betreft nog iets te vroeg om deze mooie dag al af te sluiten en ik besluit nog eens naar de kapel boven het dorp (chapelle Notre-Dame de Beauvoir) te stappen en het dorp, dat nu schittert in de zon, nog eens mooi op foto te zetten. Het is een pareltje.

Morgen zouden de weergoden ons opnieuw goed gezind moeten zijn. Het plan is wat verder door te rijden naar de gorge du Verdon voor een panoramawandeling boven het Lac de Sainte-Croix (en de gorge zelf).


Linken

 
01.05.2018


02.04.2018 – Col de l’Ane & Col de Plein Voir

We worden voor de tweede opeenvolgende dag wakker op de zeer rustige camperplaats van Moustier-Sainte-Marie. Voor de bakker is het effe klimmen naar het dorp, maar dat hebben we (lees: papa) er wel voor over om een vers croissantje als ontbijt en een baguette voor de picknick te hebben.

Na het ontbijt rijden we verder richting gorge du Verdon voor een wandeling die ons boven het Lac de Sainte-Croix moet brengen en wellicht ook enkele dieptezichten op de Verdon zelf zal opleveren. We parkeren op een ruime wandelparking aan de start van de wandeling. Net als gisteren komen we tijdens onze tocht geen spreekwoordelijke kat tegen. Nochtans een mooie en afwisselende wandeling: mooi uitzicht op het meer, maar eens we boven zijn ook op de heuvels aan de andere kant. Van de Verdon zien we niet super veel. De gorge is hier dermate diep ingesneden dat we slechts zeldzame flarden van de Verdon zien, loodrecht onder ons. We korten onze wandeling noodgedwongen wat in t.o.v. het origineel uitgetekende plan omdat het pad op een bepaald moment spoorloos is en is opgegaan in het struikgewas. Op dat moment hebben we de ‘viewpoints’ echter al gehad en we besluiten uit veiligheid rechtsomkeer te maken en via dezelfde weg terug naar beneden te gaan: een (grind)pad dat op een bepaald moment bijzonder steil is en bij de afdaling een stuk moeilijker is dan eerder tijdens de klim. Maar los van de soms steile passages, moet het gezegd dat de mensen die dit pad hebben aangelegd knap werk hebben geleverd, want aan de start van de wandeling zie je enkel een verticale rotswand en begrepen we niet hoe we daar bovenop gingen geraken. Maar toch is dat gelukt zonder enige gevaarlijke passage. Sommige wandelpaden zijn kleine kunstwerkjes op zich … vind ik :-).

Wanneer we terug aan de mobilhome staan, hebben we duidelijk het beste weer van de dag gehad. Toen we boven stonden was het al behoorlijk dichtgetrokken, maar nu is de zon volledig achter een grijs wolkendek verdwenen. Mogelijk een voorbode van een grijze dag morgen.

Rond 15 u. rijden we verder door. Onze bestemming is Trigance. Daarvoor rijden we eerst door de gorge van de Verdon. Gelukkig is het niet druk en kunnen we met onze 7m30 lange bak op eigen tempo het bochtige parcours afleggen. Al wordt het ons op een bepaald moment echt moeilijk gemaakt wanneer de route is afgezet en de omleiding door een veldweg vol putten gaat waar het quasi onmogelijk is elkaar te passeren. Daar hebben we nog een aantal huzarenstukjes moeten uithalen om verschillende wagens te laten passeren. Ongehoord om zo’n omleiding zonder enig ander alternatief te voorzien.

We nemen in de gorge bewust niet de smallere panoramaweg, maar de hoger gelegen en bredere weg. Die heeft echter minder ‘viewpoints’ en waar er iets te zien is, zijn de parkeerplaatsen dermate beperkt dat we er niet kunnen stoppen of parkeren. Spijtig, want zo moeten we een aantal mooie uitzichtspunten aan ons laten voorbijgaan. Wat wel lukt, is het zogenaamde ‘point sublime’. Daar is ruime parking voorzien. Een mooie plek om even te stoppen, zo blijkt.

Het is reeds na 18 u. als we in Trigance aankomen. Op het eerste zicht een fotogeniek historisch dorpje, maar het weer is ondertussen echt wel heel grijs geworden, waardoor het er wat troosteloos bijligt. Op de lokale parking staan al enkele mobilhomes, waardoor het er te krap is geworden om nog bij aan te sluiten. Daarom zetten we ons wat later op een ruime staplaats met zicht op het dorp en het hoger gelegen middeleeuws kasteel.

Morgen staat een wandeling vanuit Trigance naar een uitzichtspunt over de Verdon op het programma, eventueel aansluitend (of voorafgaand) met een roadtrip langs de andere kant van de gorge dan waar we vandaag gereden hebben. Het weer zal uitsluitsel geven of deze plannen zullen doorgaan. Want in tegenstelling tot de voorbije twee dagen, wordt morgen een duidelijk mindere dag voorspeld. We zien wel hoe het loopt. Desgevallend maken we er een ‘sightseeing’/rustdag van :-).


Linken

 
01.05.2018


03.04.2018 – Roadtrip van Trigance en de gorge van de Verdon tot aan Gourdon

Vannacht heeft het behoorlijk geregend. En als we rond 8u opstaan en een blik naar buiten werken, zien we een grijs landschap. De zon lijkt wel wat moeite te doen, maar de verschillende weerapps die we geraadpleegd hebben, zijn unaniem: het wordt niet veel beter dan dit vandaag. Integendeel, later op de dag zal het opnieuw regenen. We besluiten daarom ons initiële plan van de wandeling vanuit Trigance (naar het zgn. viewpoint ‘Belvédère de Rancoumas’) te laten vallen, maar wel nog een deel van de weg langs de Verdon te doen. Het is de weg aan de andere kant van de Verdon dan waar we gisteren gereden hebben.

We ontbijten (met zicht op Trigance) en beginnen dan aan een roadtrip die ons langs enkele uitzichtspunten moet brengen. We zijn moederziel alleen op de weg. Wellicht heeft het nog vroege uur gecombineerd met het troosteloze weer er wel iets mee te maken. Onze eerste stop is aan een ruime parking vanwaar je te voet naar 2 viewpoints (Balcons de la Mescla en Belvédère Rougon) kan stappen. De parking is volledig leeg. Het is er muisstil. Het impressionante aan de gorge van de Verdon i.v.m. bijvoorbeeld deze van de Ardèche of de Tarn (die we tijdens eerdere paasvakanties hebben bezocht), is de smalle maar zeer diep ingesneden canyon. De loodrechte wand waarlangs we naar beneden kijken als we op de balkonnetjes van de 2 uitzichtspunten staan, is impressionant. Maar daartegenover staat vandaag toch ook iets troosteloos waardoor de pracht van deze woeste omgeving, niet volledig tot z’n recht komt. Niet alleen het grijs weer zorgt daarvoor, maar ook de kleur van de planten. Het lijkt vandaag eerder herfst dan lente, maar dan met herfstkleuren die na de winterperiode helemaal de fut kwijt zijn. Vermoedelijk ziet het er hier binnen enkele weken veel groener en frisser uit.

Omdat ik eerlijk gezegd niet echt met een gerust gevoel door de gorge rij én dat dan gecombineerd met de troosteloze dag, besluiten we niet veel verder meer te rijden, maar meteen richting onze volgende bestemming te gaan, m.n. Gourdon in de Martieme Alpen. Gaandeweg lijkt de zon er al door te komen. En als we in het prachtig gelegen Gourdon zijn aangekomen, nestelen we ons op het buitenterras van “La taverne provençale”. Uniek gelegen met in de verte de Middellandse Zee! Er wordt vanaf 15 u. regen voorspeld (wat later exact zo blijkt uit te komen), wat ons doet besluiten om er meteen maar eens rustig van te genieten op dit uniek gelegen terras en wandelplannen voor de rest van de dag op te bergen. Het eten is er lekker en de café gourmand mag best wel bourgondisch genoemd worden, maar wat het meest zal bijblijven is de ligging. Toch een voorrecht om hier nu in alle rust te kunnen zitten (iets wat in de zomermaanden wellicht niet mogelijk is). Wanneer we voldaan zijn en terug aan de mobilhome staan, vallen een half uurtje later reeds de eerste regendruppels. De rest van de namiddag en avond blijft het grijs met regelmatige regenbuien. Tegen 19 u. loopt het helemaal leeg in Gourdon en lijken we de enigen te zijn die er de nacht zullen doorbrengen … rustig! We staan vlak naast een grote petanqueplaats, maar die ligt wat mistroostig te wachten op zonnigere en betere tijden.

Als we gaan slapen, maakt de malse regen op het dak van de mobilhome het anders best wel gezellig … maar morgen hopelijk toch beter weer.


Linken

 
01.05.2018


04.04.2018 – Een uitgeregende dag in Gourdon en Coursegoules

We hebben zeer goed en rustig geslapen op de bezoekersparking van Gourdon. Het was er dan ook helemaal verlaten … en dat mag dan ook heel letterlijk gezien worden. Gourdon is een mooi dorpje (vooral de ligging bovenop de rotsen is idyllisch), maar het is op de dag van vandaag voor de volle 100% gefocust op het toerisme. Het is m.a.w. geen dorp met eigen inwoners, een bakker of slager e.d. Elk huisje is er omgebouwd in een winkeltje of eetgelegenheid i.f.v. van het toerisme. Dus ’s avonds loopt het er ook letterlijk leeg en dat hebben we effectief kunnen vaststellen. En op dit moment komen er ook geen nieuwe toeristen of bezoekers naar boven. Daarvoor is het weer te slecht. Het regent nog steeds en het zicht is beperkt tot enkele meters. Het lijkt dus logisch dat niemand aan de klim naar Gourdon begint om in de regen en mist te eindigen. Een blik op de Meteovista weerapp geeft weinig positieve vooruitzichten. I.t.t. gisteren zijn de verwachtingen voor vandaag ronduit slecht De temperatuur is wel al voelbaar zachter dan enkele dagen geleden, maar zon moeten we vandaag blijkbaar niet verwachten, wel nog meer regen :-(. Deze dag valt dus letterlijk in het water … niks aan te doen. Morgen wordt veel beter weer voorspeld, dus we leven op hoop. Alleen zullen we hier geen extra nacht kunnen blijven staan in afwachting van meer zon. De reden is heel banaal: we hebben geen brood meer en moeten dus langs een bakker kunnen gaan … en die is er niet in Gourdon. We hebben wel een ‘noodrantsoen’ sandwiches bij die we deze ochtend al hebben aangesproken, maar we moeten in de loop van de dag wel doorrijden naar een dorp waar we hetzij vandaag nog, hetzij ten laatste morgenochtend langs de bakker kunnen gaan.

Het middageten (verder van het ‘noodrantsoen’ aan sandwiches) nemen we nog in Gourdon … waar we nog steeds door de mist de andere kant van de parkeerplaats niet kunnen zien. We besluiten daarna af te dalen naar Le Bar-sur-Loup in de rotsvaste overtuiging dat we daar vrij snel langs de kant van de hoofdweg wel een bakker of superette zullen vinden … ‘mispoes’. De kleinere straten van dit toch al uit de kluiten gewassen dorp doen we met de lengte van de mobilhome niet (het is al kronkelen genoeg op de best wel drukke hoofdweg). Daarom rijden we meteen door naar Coursegoules, de volgende wandelbestemming in onze oorspronkelijke planning. Daar is met zekerheid een bakker … alleen dan weer geen gepaste parkeerplaats. De enige plek die ruim genoeg is om met de camper te staan, is deze van het lokale schooltje. We twijfelden al van bij aanvang, maar al snel wordt het bevestigd: we mogen hier niet blijven staan. De paasvakantie valt in Frankrijk niet gelijk met deze bij ons en het schooltje is dus open. Rond 16 u. komen en gaan er heel wat wagens die kinderen komen ophalen. Plots wordt er op ons raam getikt. Wellicht een leerkracht die er ons op wijst dat we hier niet kunnen blijven staan. Wel een heel vriendelijke en behulpzame dame, want we mogen wel overnachten, maar zouden morgenvroeg tegen 7 u. wanneer de eerste kinderen aankomen, wel weg moeten zijn. Wanneer we zeggen dat we hier 2 dagen willen blijven om te wandelen en vragen of er ergens een gepaste parkeerplaats is, twijfelt ze en belt ze spontaan iemand op. Echter zonder succes … er is voor wagens met de lengte als die van ons geen gepaste plek in het dorp. Komt bovenop dat er morgen een event is n.a.v. de pas overleden burgemeester van het dorp en delen van de wegen in het dorp afgezet zijn. Hoe dan ook, het dorp omhoog inrijden op zoek naar een parkeerplaats zouden we nooit doen. We besluiten niet te wachten tot 7 u. morgenvroeg om op zoek te gaan naar een andere plaats die op aanvaardbare wandelafstand van het dorp ligt. Bij een eerste geschikte plaatst staat er plots een hele roedel kletsnatte honden tegen de mobilhome op te springen. Hier durven we zelfs niet naar buiten komen, dus zoeken we verder. Maar andere plaatsen zijn ofwel te smal, te nat, … Uiteindelijk vinden we langs de D6 een goede plek en nog wel vlakbij de brug die de toegangsweg vormt tot Coursegoules. Perfect wat ons betreft. Op zich wat vreemd dat we zo moeilijk een parkeerplaats vinden. Met o.i. wat kleine en goedkope maatregelen zou Coursegoules zichzelf wat attractiever kunnen maken voor bezoekers/wandelaars.

Het weer is nog steeds barslecht, maar we blijven hopen dat de voorspellingen kloppen, want dan zou het vanaf morgen terug voor enkele dagen zonnig worden.


Linken

 
01.05.2018


05.04.2018 – Coursegoules - Circuit du Viériou

Gegeven het feit dat we langs de D6 hebben overnacht en dit toch een belangrijke lokale verbindingsweg is, was het toch bijzonder rustig en hebben we lekker geslapen. Wanneer we opstaan zien we reeds heel wat helderblauwe lucht en de zon doet voelbare moeite om de rest van de wolken op te lossen. Wat een verschil met gisteren! Op de Meteovista weerapp staat te lezen dat de gevoelstemperatuur op dat moment -1°C is … maar er wordt weertype 9 voorspeld, dus dan hoor je ons niet meer klagen :-). Ik moet op reis vaak denken aan een liedje van Paul Simon “The only living boy in New-York” met daarin “…I can gather all the news I need on the weather report. Hey, I've got nothing to do today but smile…”. Het vat vakantie op dit vlak wel goed samen. De hectische wereld staat even stil en we leven op het ritme van het weer. Goed zo.

We ontbijten met onze laatste ‘noodrantsoen’-sandwiches en vertrekken ditmaal zonder picknick, enkel met beleg en een mes. We hopen immers dat we in Coursegoules, waar de wandeling van vandaag start, brood kunnen kopen. We kunnen de bakker haast op de heerlijke geur van vers gebakken brood vinden. Die geur hangt in de kleine straatjes van het dorp. Het brengt ons bij een minibakkerijtje. Niet meer dan een klein houten verandaatje waar 8 soorten brood op een tafeltje liggen met de prijs erbij. We kiezen er – een beetje gegeneerd – 3 uit (gegeneerd omdat we in de waan zijn dat er dan voor wie na ons komt nog slechts 5 broden over zijn), maar i.p.v. de broden van op de tafel in te pakken gaat de bakkerin naar achter en komt terug met 3 lekkere warme en heerlijk geurende broden (… voor slechts 7 EUR!). Hier komen we nu wel effe mee toe. We verdelen ze over onze rugzakken en gaan op stap. De zon is er ondertussen volledig door gekomen en naarmate we klimmen, leren we de voor ons nieuwe en toch wel schitterende omgeving kennen. We genieten allebei mateloos van deze tocht: een mooi pad zonder moeilijke passages, een muisstille en weidse omgeving, een ideale wandeltemperatuur,… wat kan er nog beter? Wel, als we boven aankomen, worden we getrakteerd op de vergezichten aan de andere kant van de bergkam. De parelwitte toppen van de Mercantour steken af tegen de helderblauwe lucht. Mooier dan dit kan het niet meer worden. Echt een pareltje van een wandeling!

Wanneer we rond 14 u. terug in Coursegoules aankomen, zijn verschillende straten afgezet door zwaar bewapende politie. We wisten al van de dame aan het schooltje gisteren dat het wellicht iets te maken heeft met de recent overleden burgemeester, maar zoveel beveiliging voor een event in een dergelijk klein dorpje kunnen we niet plaatsen. We vragen aan een ouder koppel of ze weten wat er precies aan de hand is. Blijkbaar was de burgemeester 35 jaar in functie en komen er ter ere van hem een aantal hoog geplaatste functionarissen naar een herdenkingsplechtigheid. Desalniettemin toch wel zwaar militair vertoon in zo’n klein bergdorpje.

We drinken nog iets op een zonnig terrasje alvorens naar de mobilhome terug te gaan. Daar overlopen we de opties voor de komende dagen. Morgen (vrijdag) hebben we nog een volle vakantiedag. De dag erna hopen we reeds vanaf de vroege namiddag aan de terugreis te kunnen beginnen. We besluiten daarom geen grote verplaatsingen meer te maken en morgen een tweede tocht te maken vanuit Coursegoules en de dag erna een tocht te doen vertrekkende vanaf de weg richting Vence. Daarmee zijn we dan meteen al in de goede richting voor de verdere terugreis.

De wandeling voor morgen start niet vanuit het dorp zelf, maar vertrekt vanaf de D2 een kleine kilometer verderop. We besluiten ons daarom nu reeds te verplaatsen. We vinden een ruime plek langs de baan. Andermaal een overnachting langs de weg, maar ondertussen weten we dat dat hier geen enkel probleem is en we toch kunnen rekenen op een rustige nacht.


Linken

 
01.05.2018


06.04.2018 – Corsegoules - Baou de St.-Jean

06.04.2018 – Col de Vence - Balcon sur la Cagne

Zoals voorspeld staan we opnieuw op onder een straalblauwe hemel. Beter wandelweer dan dit, bestaat er niet: zeer zonnig, maar toch niet te warm. We starten de dag met een luswandeling die start waar we nu staan met de mobilhome (langs de D2) en met als keerpunt het gehucht St.-Jean. Het eerste deel van de tocht (het hoogst gelegen stuk) levert regelmatig mooie panoramazichten op (o.m. op de dorpen Cipières en Gréolières). De lager gelegen terugweg is saaier en loopt door het bos. Tijdens een hete zomerdag (zoals je ze hier wel kan hebben) wellicht een welgekomen verfrissing. Rond 12 u. staan we reeds terug aan de mobilhome en we eten er buiten onze picknick op. Het is ondertussen aangenaam warm geworden.

Daarna rijden we de D2 al wat verder af richting Vence. Het doel is de parking vanwaar we morgen onze laatste (korte) wandeling zullen doen (om daarna aan de rit naar huis te starten). Wanneer we de Col de Vence passeren, stoppen we er even voor een korte pauze en beslissen we er impulsief nog een tochtje te maken naar een viewpoint (‘Balcon sur la Cagne’ genaamd). Dat levert nog onverwacht mooie zichten op. Niet alleen zien we Coursegoules in de verte, maar andermaal de besneeuwde bergtoppen van de Mercantour. Ook de Middellandse Zee is van hieruit te zien, maar in die richting is het door de zon te mistig om het op beeld vast te leggen.

We rijden vervolgens nog 10 min verder tot op de parking van ‘Plan des Noves’, waar we zullen overnachten. Wanneer we de parking opdraaien zien we een vreemd beeld. Aan een lange draad zijn een 10-tal duikerspakken opgehangen en is een man die met een product een het insmeren. Even ‘googelen’ leert ons dat in de Cagne, de rivier die te voet van hieruit bereikbaar is, aan canyoning gedaan wordt. Bij deze is de link gelegd :-). Enkele uren later staan we alleen op de parking. Dit wordt ongetwijfeld andermaal een rustige nacht.


Linken

 
01.05.2018


07.04.2018 – Plan des Noves

Na een zeer rustige nacht en ontbijt met het laatste, maar echt wel heerlijk brood van de bakker in Coursegoules, gaan we op stap voor ons laatste tochtje van deze vakantie. Het is rond 9 u. wanneer we vertrekken. Zoals voorspeld heeft de volle zon plaats gemaakt voor meer bewolking, maar met uiterst zachte temperaturen. Zelfs op dit vroege uur lopen we al heel snel in T-shirt.

“Plan des Noves” is een verwijzing naar het initiatief (“nieuw plan”) om hier landbouw te beginnen. In dit rotsig en droog gebied geen evidentie. En effectief, tijdens de wandeling komen we een boer tegen die een stukje akkerland aan het omploegen is. Wanneer we wat hoogte gewonnen hebben en we van bovenuit op de vlakte kunnen kijken, zien we verschillende perceeltjes vers omgeploegde grond tussen de verder zeer rotsige omgeving.

We voegen nog een klein extra klimmetje toe aan de luswandeling om een zicht te hebben op de Middellandse Zee. Het is er wel een bijzondere plek. Je ziet er een reeks van totaal verschillende landschappen vanuit één punt: de zee, beboste berghellingen met daarboven de besneeuwde bergtoppen van de Mercantour, maar ook het dorre en rotsige binnenland. Bijzonder.

We zijn rond 11.30 u. terug aan de mobilhome. We frissen ons op, doen andere kleren aan en starten aan de rit huiswaarts. Die zullen we net zoals de heenrit in 2 etappes doen. Wanneer we rond 21 u. stoppen, zijn we tot vlak voor Dijon geraakt. Met wat geluk moeten we morgen kort na de middag thuis kunnen zijn.


Linken

 
01.05.2018


08.04.2017 – Terugrit

Voor een ontbijtje op de parking waar we iets voor Dijon hebben overnacht zijn we nog te vroeg. We besluiten onmiddellijk te vertrekken en al een eerste blok te rijden en dan langs de weg te ontbijten. Het is – zoals meestal in Frankrijk – rustig rijden. Het feit dat het zondag is, helpt natuurlijk. Maar ook zoals steeds, wijzigt dat eens we België binnen zijn. We willen niet onterecht kritisch zijn, maar kunnen alleen maar vaststellen dat het eigenlijk elke keer van dat is. Dit keer door werken en een verkeersongeluk (we passeren een tankwagen die van de weg in de diepte is gereden. Er staat een enorme takelkraan opgesteld om het gevaarte terug omhoog te hijsen).

Maar zoals grosso modo verwacht zijn we rond 14u thuis. Terug van een trip met mooie herinneringen. Voor het eerst hebben we de hele tocht (samen toch 8 dagen) zonder enig bezoek aan een camping afgewerkt en zijn we die hele tijd ‘onafhankelijk geweest’ van externe elektriciteit of water. Al was dat laatste op het randje en hebben we er een volle watertank doorgedraaid. Maar bij deze bewezen dat we inclusief douchen gerust een weekje autonoom met 2 erop uit kunnen.

 
01.05.2018

2018 - Zuid-Frankrijk


Wandelbeschrijvingen

Hieronder staan de linken naar de details van de wandelingen en uitstappen die we tijdens deze reis maakten.



Foto's

Hieronder staan rechtstreekse linken naar de foto's van de wandelingen en uitstappen.



Gebiedsbeschrijving

Hieronder staan de linken naar de gebieden/streken die we tijdens deze reis bezochten.



Map

Op de map staan de plaatsen/wandelingen aangeduid die we in deze streek (en omgeving) maakten. Op de iconen kan verder worden doorgeklikt naar meer details rond de bijbehorende activiteit.